از آنجا که پایان عدم اطمینان ناشی از همه گیری در نگاه اول قابل مشاهده نیست ، اکنون که ماه به مقابله با COVID-19 مانده ایم ، نوجوانان چگونه کنار می آیند؟

همه گیری منجر به تغییر فاحشی در گروهی از افراد شده است که از قبل با انتقال های حیاتی در زندگی دست و پنجه نرم می کنند.

دکتر جاوید سوخرا ، دانشیار روانپزشکی و اطفال در دانشگاه وسترن می گوید ، اما این بدان معنا نیست که همه به یک روش می جنگند.

سوكرا گفت: “برخی از نوجوانان هستند كه در واقع بسیار عالی عمل می كنند.”

“در غیر این صورت ، آنها دوست ندارند در مدرسه یا در موقعیت های اجتماعی تحصیل کنند و در خانه هستند و خوب کار می کنند.

وی گفت: “گروه بزرگی از افراد نیز هستند كه تأثیر منفی قابل توجهی بر سلامت روان خود دارند.”

برای کسانی که در حال مبارزه هستند ، سوهرا گفت که این می تواند به معنای اضطراب یا ناامیدی باشد.

به گفته وی ، برای کسانی که به بزرگسالی می روند چالش هایی نیز وجود دارد.

“برای نوجوانان بسیار مسن ، تمام زندگی آنها در حال حاضر آغاز و پایان می یابد ، و هنگامی که در شرایطی قرار می گیرید که مانند ما با استرس جهانی بی سابقه ای روبرو هستید ، آنها واقعاً می توانند در آن لحظه گیر کنند و این منجر به ناامیدی زیادی می شود خلق و خوی منفی و در مواردی افکار غم انگیز خودکشی. “

اما هر نوجوان چالش های منحصر به فرد خود را دارد.

سوكرا گفت: “من فكر مي كنم كه بايد هنگام جمع بندي گروه هاي بزرگي از افراد بسيار مراقب باشيم.”

“جوانان اغلب در جامعه کلیشه ای هستند و فکر می کنم صدای خودشان می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چگونه آنها مبارزه می کنند.”

https://www.youtube.com/watch؟v=iSkbd6hRkXo

لیو مک نیل ، دانش آموز کلاس دهم دانشکده هنر Etobicoke در انتاریو ، ژوئن گذشته یک پروژه مدرسه را در YouTube به اشتراک گذاشت.

داستان های محبوب

• 

  دونالد ترامپ پس از رای اتحادیه به اخراج خود ، در نامه ای از SAG-AFTRA استعفا داد

• 

  پیتر نیگارد قبل از دادرسی استرداد به اتهامات قاچاق جنس ، وثیقه را انکار کرد

فیلم کوتاه با عنوان بیحس، آنچه 15 ساله توصیف می کند به عنوان خلاصه ای از احساس انزوا ، تأثیرگذار بر مضامین تنهایی و اشتیاق به گذشته ، پیشنهاد کرد.

مک نیل بدون یک خط گفتگو ، با بیش از 1.3 میلیون بیننده در YouTube صحبت کرد.

مک نیل گفت: “من فراموش می کنم که چند نفر او را دیده اند و در واقع با او ارتباط دارند.”

“و سپس من اینستاگرام را برای DM و افراد هم سن و سال من یا حتی بزرگتر دریافت می کنم که می گویند چگونه به من نگاه می کنند. و این خیلی عجیب است – دانش آموزان کلاس دوازدهم ، بچه های جالب دبیرستان DMing و آنها می گویند “خیلی عالی است ، من کاری با آن دارم”.

مک نیل گفت که او از زمان ساخت فیلم ، با الهام از ناامیدی ، در هنگام همه گیر شدن ، تصمیم خود را تغییر داده است.

وی گفت: “در آغاز ، این کار بسیار مضر بود و من نمی توانستم نور انتهای تونل را ببینم ، و بسیار وحشتناک بود.”

“اما بعد از گذراندن همه چیز ، به نظر من می رسد که به پایین رسیده ام و دوباره برگشته ام و اکنون امید بیشتری دارم.”

مک نیل گفت که او با انزوا سازگار است و بیشتر تلاش می کند تا با دوستان آنلاین ارتباط برقرار کند ، طبیعت را عمیقاً درک می کند و تأیید می کند که بازی های ویدیویی ، فیلم ها و نوشتن به عنوان مکانیزم مقابله سالم عمل می کنند.

آندره هاروی ، رئیس بهداشت روان هیئت مدیره مدرسه دره تیمز ، یکی از بزرگترین هیئت های انتاریو ، گفت که نگرش مک نیل نمونه ای از تاب آوری نوجوانان است.

هاروی گفت: “اخیراً ، ملاقات من با متولیان دانشجویی شورای ما و کمیته بزرگتر مشاوره دانشجویی بود … و مشخص بود که آنها وقت خود را صرف فکر کردن در مورد چیزهایی می کنند که باعث خوشحالی آنها می شود.”

“آنها راههای خلاقانه ای برای برقراری ارتباط با خانواده و دوستان ، حیوانات و طبیعت می یابند … آنها سرگرم می شوند ، کتاب می خوانند!”

هاروی گفت ، یکی دیگر از مزایای غیر منتظره همه گیری ، افزایش شفافیت در مورد سلامت روان است.

وی گفت: “مردم در واقع آماده انجام این گفتگو هستند ، ما فضایی را ایجاد كرده ایم تا مردم در مورد سلامت روان و رفاه خود با صراحت بیشتری صحبت كنند.”

“به جای آسیب شناسی سلامت روان ، این واقعیت را عادی می کنیم که همه ما دارای سلامت روان هستیم و سطح عملکرد روزانه ما تحت تأثیر محیط و تجربه ما قرار خواهد گرفت.”

مک نیل گفت که نوستالژی به یک احساس سنگین تبدیل شده است ، و همه آنچه را که قبل از COVID-19 داشت از دست داده است.

وی گفت: “این تقریباً شبیه یک خاطره دور است که حتی به یاد نمی آورم که اتفاق افتاده باشد … حتی نمی توانم درک کنم که هرگز با دوستانم خوابیده ام که اکنون غیرقانونی به نظر می رسد.”

با ورود این واکسن ها به کانادا ، مک نیل انتظار دارد بازگشت آهسته ای به گذشته داشته باشد.

و در حالی که راهی طولانی برای رفتن به مراتع سرسبز وجود دارد ، مدیر جوان امید را در افق می بیند.

“من به دنبال توسعه بیشتر خود هستم و بعد از آن همه کاری که می توانم انجام دهم: وقتی به دانشگاه می روم و دوباره احساس آزادی می کنم … بالاخره از رسیدن به جایی که فقط یک خاطره دور باشد هیجان زده می شوم.”