با پایان دوره ریاست جمهوری و شروع رئیس جمهور دیگر ، مراسمی برگزار می شود. معنای آن نمادگرایی است تا محتوایی. قانون اساسی روشن است: در 20 ژانویه انتقال قدرت صورت خواهد گرفت. هیچ اشاره ای به مراسم تحلیف نشده است.

طبق تعریف ، اعمال آیینی تأثیر مستقیمی بر جهان ندارند. یک رویداد تشریفاتی رویدادی است که به طور نمادین تصدیق می کند اتفاقی که با ابزارهای مستقیم و مستقیم دیگری رخ می دهد. در این حالت ، انتخابات و نه مراسم تحلیف توسط رئیس جمهور انجام می شود ، اگرچه قبل از اعمال قدرت ، سوگند لازم است.

با این حال ، مراسم مهم است. پس از گذراندن دو دهه مطالعه یک آیین، من می تواند این را تأیید کند.

همین امر را می توان در مورد تاریخ جدید روی کار آمدن گفت: در سال 2009 ، باراک اوباما هنگام خواندن سوگند ریاست جمهوری کلمه ای را از دست داد. در نتیجه ، او تصمیم گرفت دوباره سوگند یاد کن روز بعد.

و در سال 2017 ، دونالد ترامپ او پافشاری کرد که جمعیت بی سابقه ای در افتتاحیه آن حضور داشتند ، حتی همانطور که چشم همه چیز دیگری می دید. وی میزان حضور را معیار قانونی بودن خود می دانست.

کارایی آیینی

در طول تاریخ ، همه جوامع بشری از آداب و رسوم برای علامت گذاری وقایع و انتقال های مهم استفاده کرده اند: نشانه های شخصی مانند تولد و عروسی ، دستاوردهای گروهی مانند فارغ التحصیلی و انتقال دولت به قدرت. این مراسم سیگنال هایی را ارسال می کند که توجه ما را معطوف و اهمیت درک شده این لحظات را تقویت می کند.

اقدامات آیینی شامل رسمیت ، دقت و تکرار است. کشیش باید لباس خاصی بپوشد. نماز باید کلمه به کلمه خوانده شود؛ و یک مانترا 108 بار قابل خواندن است. این خصوصیات باعث می شود که تشریفات مانند اقدامات هدفمندتر به نظر برسد: قاضیی که به چکش می زند مانند نجاری است که میخ میخکوب می کند. به دلیل این شباهت ها ، مغز ما این اعمال را به نیروی واقعی نسبت می دهد.

این همان چیزی است که من و همکارانم در مطالعه اخیر یافته ایم. ما فیلم هایی را از بازیکنان بسکتبال که پرتاب آزاد انجام می دهند به مردم نشان دادیم و از آنها خواستیم نتیجه هر شوت را پیش بینی کنند. نیمی از این فیلم ها بازیکنان را نشان می دهد که یک مراسم کوتاه مانند بوسه توپ یا دست زدن به کفش هایشان قبل از شوت زدن را انجام می دهند. نیمه دیگر شامل هیچ آیینی نبود.

شرکت کنندگان پیش بینی کردند که عکس های آیینی با موفقیت بیشتری انجام می شود. آنها نبودند. اما آگاهی آنها ناخودآگاه اقدامات خودسرانه قبل از این عکسها را به انتظاراتشان از نتیجه پیوند می دهد.

داستان های محبوب

• 

  ترودو در اولین تماس تلفنی با بایدن از Keystone XL ابراز “ناامیدی” کرد

• 

  بایدن دکمه رژیم کک رژیم غذایی ترامپ را به عنوان بخشی از تعمیرات اساسی دفتر بیضی شکل حذف می کند

لحظه های خاص

آیین های جمعی سنگینی سنت را دارند ، که به آنها هاله ای از تداوم و مشروعیت تاریخی می بخشد. اگرچه هر از گاهی تغییر می کنند ، اما اغلب آنها را بدون تغییر و بدون تغییر درک می کنند.

به عنوان مثال ، جشن های شکرگذاری چندین بار اصلاح شده است ، اغلب با فرمان ریاست جمهوری. با این حال ، یک مطالعه اخیر گزارش داده است که مردم فقط فرض تغییر در سنت های تعطیلات را می دانند از نظر اخلاقی توهین آمیز است. آداب و رسوم “ارزش های گروه را نشان می دهد و بنابراین مقدس به نظر می رسد.”

مراسم عمومی مانند افتتاحیه در مسابقات پیچیده است. اینها شامل موسیقی ، آگهی ها ، سخنرانی ها و موارد دیگر است – هرچه لحظه مهمتر باشد ، مراسم اسراف بیشتری خواهد داشت. وقتی در مراسمی مملو از شکوه و عظمت شرکت می کنیم ، گویی صدایی در مغز ما به ما می گوید: “توجه کنید ، زیرا اتفاق مهم و معناداری در حال رخ دادن است.”

تنها مقرر در قانون اساسی این است که رئیس جمهور جدید باید سوگند یاد کند. فقط سی و پنج کلمه مورد نیاز است: “قسم می خورم (یا تأیید می کنم) که من دفتر رئیس جمهور ایالات متحده را صادقانه انجام می دهم و تا آنجا که می توانم ، قانون اساسی ایالات متحده را حفظ ، دفاع و دفاع می کنم. “

وقتی 20 ژانویه یکشنبه سقوط می کند ، افتتاحیه بزرگ روز بعد انجام می شود. در این مورد، سوگند دو بار داده می شود: به طور خصوصی در روز یکشنبه ، هنگامی که انتقال واقعی قدرت انجام می شود ، و به طور علنی دوباره در روز دوشنبه ، به دلایل تشریفاتی.

خشونت و تئاتر بودن چیزی را که می تواند یک لحظه معمولی و معمولی باشد به چیزی به یاد ماندنی و قابل توجه تبدیل می کند.

درخواست تجدیدنظر شهودی

این مراسم مستقیماً با برخی از غرایز اساسی ما صحبت می کنند و شهودهایی را در مورد اثر بخشی ، نمادین بودن و اهمیت آنها برمی انگیزند. نهادهای بشری برای انعکاس – و استفاده – از این غرایز سازگار شده اند تا اهمیت ادراک شده نهادهای اجتماعی ما و وحدت جامعه مدنی را تقویت کنند.

در حقیقت ، این دلیل آن است که سران کشورهایی که در فضای مردم انتخاب نمی شوند ، مراسم عمومی مجلل تری نسبت به همتایان خود که به طور دموکراتیک انتخاب شده اند ، برگزار می کنند. حتی در کشورهایی که پادشاهان و ملکه ها ناتوان هستند ، بر تخت سلطنت آنها است با شکوه بسیار بیشتری جشن می گیرد از تحلیف رهبران منتخب

اما این یک نقطه ضعف دارد. رهبران پوپولیست ، که به دلیل توانایی خود در استفاده از غرایز مردم موفق هستند ، تقریباً همیشه عاشق فراوانی آیینی هستند. دونالد ترامپ برای تحلیف خود خواستار راهپیمایی نظامی پر از آن شده است تانک ، پرتاب موشک و جنگنده های جت.

وزارت دفاع ظاهراً امتناع ورزید بیشتر این خواسته ها ، به دلیل نگرانی از تصدی این سمت ، نمایشی توتالیتر از قدرت به نظر می رسد. اما بسیاری از طرفداران ترامپ این ایده را به همین دلیل دوست داشتند.

وقتی سرانجام ترامپ موفق شد آن را بدست آورد تانک در خیابان ها برای رژه در 4 جولای 2019 ، یکی از طرفدارانش تعجب کرد: “اگر کره می تواند رژه نظامی داشته باشد ، چرا ما نمی توانیم؟“

به دلیل همه گیری COVID-19 ، جو بایدن روی کار خواهد آمد کاهش یافته و عمدتا مجازی است. دونالد ترامپ برنامه ای برای حضور ندارد ، بنابراین فرصت دیدن جمعیت افتتاحیه کوچکتر از جمعیت خود را از دست داد.

دیمیتریس زیگالاتاس، دانشیار علوم انسانی و علوم روانشناسی ، دانشگاه کانتیکت

بازنشر این مقاله توسط گفتگو تحت مجوز Creative Commons. ادامه مطلب مقاله اصلی.