در اکتبر گذشته ، منديپ هير پس از 12 ساعت زايمان دخترش سيمرين را به دنيا آورد.

مادر ، برای اولین بار در برامپتون ، انتاریو ، می گوید که با وجود برخی از عوارض قبل از بارداری ، دخترش سالم رسید و زایمان “فوق العاده جادویی” بود.

با این حال احساسات و غم و ترس به دنبال داشت. “آن موقع مورد توجه من قرار گرفت. “همه گیری وجود دارد ، چگونه می توانم شما را ایمن نگه دارم؟”

بسیاری از کانادایی ها ممکن است در طول بیماری همه گیر COVID-19 مشکلات والدین را تجربه کنند. کار در خانه ، آموزش فرزندان در خانه و حتی به دنیا آوردن فرزند جدید – والدین باید انتظارات والدین خود را تغییر دهند.

وی گفت که آنچه هر به نظر می رسد به نظر می رسد به عنوان فرزندپروری تغییر کرده است ، به دلیل همه گیری کاملا تغییر کرده است. او احساس گناه می کند زیرا دخترش بیشتر وقت خود را به دلیل قفل در خانه می گذراند. وقتی آنها بیرون می روند ، سیمرین هنگام عبور از کنار مردم گریه می کند زیرا او عادت ندارد دیگران را در اطراف خود داشته باشد.

“گاهی اوقات واقعا دلسرد کننده است. من شب هنگام به آن فکر می کنم و فقط مرا افسرده می کند که زندگی همه گیر همه آنچه او می داند است. ”

با این وجود ، او در مراحل اولیه ای که دخترش توانسته است به آن دست یابد ، مانند زمانی که برای اولین بار با غذاهای جامد شروع به کار کرد یا “مادر” گفت ، لذت می برد.

پیمایش در والدین در طول COVID-19

از نظر رعنا احمد ، یک خانواده درمانگر مونترال ، بزرگترین چالش والدین در هنگام شیوع همه گیر مقابله با انزوا و عدم اطمینان در مورد COVID-19 است.

احمد به عنوان یک مادر سه فرزند ، می گوید که او همچنین نگران سلامت روانی فرزندانش است.

او کودکان 12 و هشت ساله خود را به عنوان مثال ذکر می کند. آنها می فهمند که چرا نمی توانند دوستان را ببینند ، اما ناامید می شوند.

احمد با بیان اینکه این اواخر بازی می کنند و به جای شرکت در کلاس ها دوربین های خود را خاموش می کنند ، می گوید: “سلامت روانی و حضورشان روی صفحه نمایش برای همه ورزش ها و سایر فعالیت ها ، می بینیم که آنها در خانه چقدر سوخته اند.”

احمد افزود که وقتی مدارس و مهدهای کودک به دلیل افزایش موارد تعطیل می شوند ، هم او و هم شوهرش برای یافتن وقت آزاد تلاش می کنند.

او می گوید: “بعضی اوقات مجبور می شویم یکی از ما زودتر کار کند ، یکی تا عصر یا شب کار کند و بعد هر دو خیلی خسته هستیم.” “وقتی در خانه چند وظیفه ای انجام می دهید می توانید کیفیت زندگی خانوادگی را تصور کنید.”

قبل از همه گیری ، احمد گفت که خانواده اش همیشه در حال جابجایی بوده اند ، اما وقتی او در خانه بود ، متوجه شد که آنها می توانند سرعت خود را کم کنند و ارتباط بیشتری برقرار کنند.

داستان های محبوب

• 

  میزان واکسیناسیون در کانادا متخصصان آمریکایی را تحت الشعاع قرار می دهد ، آنها می گویند این مقایسه پیچیده است

• 

  دولت انتاریو باید “بلافاصله” فضاهای باز “را دوباره” باز کند: انجمن کودکان کانادا

اکنون احمد می گوید که او فکر می کرد این راحتی را حفظ می کند تا بچه هایش را بیش از حد در کلاس های ورزشی تحت فشار قرار ندهد و یا برای پذیرش در دانشگاه در آینده عملکرد خوبی داشته باشد.

او می گوید: “این واقعیت که من فرصتی برای تلاش برای کاهش سرعت دارم و (می دانم) اگر برنامه ای نداشته باشم و فقط ادامه بدهم خوب است – فکر می کنم این درس بزرگی است که من آموخته ام.”

کیرا آرنسون مادر دو دختر است. لیلیان سه ساله است و اما یک ساله در طی همه گیری در ماه مه سال 2020 به دنیا آمد.

بومی آلبرتا می گوید به دلیل محدودیت های COVID-19 ، او نتوانسته از اما پشتیبانی کند ، از جمله اینکه مردم را برای حمل غذا یا کمک به مراقبت از نوزاد خود کمک کند.

او می گوید: “هیچ کس بچه من را در حین استحمام نگه نمی دارد ، به جز پسر سه ساله یا پسر نر او ، اگر در خانه باشد ، و این کار خیلی سخت است – هیچ دهکده ای (از حمایت) وجود ندارد.”

برقراری ارتباط با سایر والدین و یافتن فعالیتهای آنلاین برای شرکت کودکان در این زمینه نیز دشوار بود.

“موارد زیادی وجود دارد که برای کودکان سه ساله یا یک ساله خوب است ، اما انجام همزمان هر دو کار غیرممکن است زیرا سطح مهارت بسیار متفاوت است و دامنه توجه بسیار متفاوت است ، “او می گوید.

آرنسون به عنوان یک برون گرا می گوید پدر و مادرهایی مانند او این فرصت را داشتند که در کلاس گپ بزنند ، سپس به قهوه بروند ، اما اکنون حتی قبل از کلاس مقیاس گفتگوی مقدماتی حتی به صورت حضوری انجام نشده است. و وقتی کلاس تمام شد ، همه تنها می روند.

او می گوید: “این یکسان نیست. بعضی اوقات می توانیم برویم و در پارک ملاقات کنیم ، اما وقتی هیچ یک از بچه های شما برنامه یکسانی ندارند ، حتی دشوارتر است زیرا شما هرگز مجبور نیستید از خانه خارج شوید یا نگران برنامه باشید.”

آرنسون ، که همچنین مدیر بازرگانی در است برای همیشه یک زنبور عسلاضافه می کند که او اغلب دخترش لیلیان را برای کار در آوردن عسل و محصولات این شرکت به فروشگاه ها و بازارهای اطراف شهر می آورد.

او می گوید: “من این فرصت را از دست داده ام كه ​​فرزندم را برای كار با خودم ببرم ، اما نمی توانم او را وارد كنم. … دلم برای بچه هایم كه در جامعه درگیر شده اند تنگ شده است.”

اگرچه آینده همچنان نامشخص است ، آرنسون می افزاید که او امیدوار است فرزندانش اتحاد و دوستی را در جهانی پسا همه گیر تجربه کنند.

“هیچ چیزی مانند احساس” پدر و مادر بودن نیست

آرنسون می گوید که پاداش آورترین قسمت مادر بودن احساس عشقی است که از فرزندانش می گیرد.

“چیزی شبیه احساس کودکی نیست که از نظر جسمی شما را دوست داشته باشد. می توانید آن را در هوای اطراف آنها ببینید ، می توانید روی صورت آنها ببینید. شما می توانید آن را در فشار آنها احساس کنید. “او می افزاید که عشق چیزی است که او را ادامه می دهد.

آیریس رادف، یک پزشک مستقر در ونکوور ، این احساس را تقلید می کند.

اگرچه انتقال اولیه به تحصیل در خانه و کار از خانه چالش برانگیز بود ، اما او می گوید که می تواند وقت بیشتری را با کودک 12 ساله اش بگذراند و زندگی معنادارتری به او کمک کرده است.

او می گوید: “من فکر می کنم نوع اصلی زبان عاشقانه کودک توانایی گذراندن وقت با کیفیت با شماست.” “این همان چیزی است که آنها از ما نیاز دارند.”

رادف می گوید که قبل از همه گیری ، خانواده او اغلب به خارج از کشور سفر می کردند ، اما اکنون با محدودیت ها و محاصره ها ، آنها تصمیم به اردو زدن حتی در زمستان گرفته اند.

وی افزود: “این تجربه جدید بسیار زیبایی برای ما بود که ما هرگز قبل از همه گیری آن را تجربه نمی کردیم.”

از نظر احمد ، تماشای علاقه و توجه فرزندانش به موضوعات مهمی مانند تاریخ جوامع محلی و محیط زیست ، وی را امیدوار به تغییر در آینده می کند.

“ممکن است نسل آنها تجربه بهتری نسبت به من یا شوهرم در این مسائل داشته باشد. بنابراین ، فکر می کنم این شخصاً مفیدترین قسمت برای من باشد. “