ارسال شده در: 01/05/2021 12:22

2020، annus horribilis از پذیرایی ایتالیا ، به بدترین شکل پایان یافت: 37.7 میلیارد یورو زیان ، حدود 40٪ از کل گردش مالی سالانه این بخش سوخت. به همین دلیل ، Fipe-Confcommercio ، فدراسیون تجارت عمومی ایتالیا ، به همراه اتحادیه های اصلی صنفی و گردشگری Filcams Cgil ، Fisascat Cisl و Uiltucs Uil ، به وزیر توسعه اقتصادی ، استفانو پاتوانلی نامه نوشتند و خواستار تشکیل جلسه فوری با یک برنامه مداخله ارگانیک برای مشاغل و کارگران در موسسات عمومی ، همچنین به منظور برنامه ریزی باز کردن ایمن محل.

نقطه شروع بحث ، گزارش های پایان سال است که توسط دفتر تحقیقاتی Fipe تهیه شده است و نشان می دهد که چگونه از زمان تعطیلی نوامبر و دسامبر ، بدترین ضربه به این بخش وارد شده است. از نظر تاریخی ، حداکثر 20 درصد گردش مالی سالانه برای بخش قابل توجهی از اماکن در تعطیلات دسامبر تولید می شود: با این حال ، در سه ماهه چهارم سال 2020 ، زیان ثبت شده بیش از 14 میلیارد یورو ، با منفی 57.1 درصد درآمد ، حتی بدتر است از آنچه در سه ماهه دوم اتفاق افتاده بود ، از بلوک اول.

این پایان سال تلاش های تابستانی را به طور خنثی خنثی کرد ، که همچنین منجر به کاهش تلفات در برخی مناطق گردشگری کشور شد. شهرهای بزرگ و به ویژه شهرهای هنری که کمبود جهانگردی بین المللی بیشترین سنگینی را دارد ، حتی از تعطیلات تابستانی نیز بهره ای نبرده اند که تلفات کلی آنها بیش از 80٪ بوده است.

و Lino Enrico Stopani ، رئیس Fipe-Confcommercio ، پس از مصوبه جدید Covid که توسط شورای وزیران تصویب شده ، نگرانی هایی را ایجاد می کند. “پذیرایی ایتالیایی آرامش ندارد: هر زمان که منقضی شدن اقدامات محدودکننده نزدیک می شود ، اقدامات جدیدی اعلام می شود و از ابتدا شروع می شود. بنابراین ، بند اول 2021 دستور تعطیلی بارها و رستوران ها در آخر هفته را صادر کرد و از 11 ژانویه به بعد ، با خسارات و تحریف های بعدی ، کارآفرینان را در بلاتکلیفی قرار داد. ما از دولت و کمیته علمی و فنی می خواهیم که دیدگاه های مختلفی – امن تر ، اما همچنین دارای انگیزه بیشتر – به بخشی ارائه دهند که هزینه بسیار بالایی را پرداخت کرده است ، اما بالاتر از همه نشان داده است که می تواند با ایمنی کامل کار کند. “

“دیگر قابل قبول نیست Stoppani را ادامه دهید- که تجارت عمومی به همراه چندین بخش دیگر تنها واحدی هستند که برای مقابله با بیماری همه گیر اقدام می کنندبرای یک قربانی اجتماعی که با داده ها توجیه نمی شود و اقدامات جبرانی متناسب و متنوعی همراه نیست ، ضروری است. “” بدون شک سهم همه برای غلبه بر این بحران لازم است ، اما به همین دلیل همیشه نمی تواند مسئولیت کنترل بیماری همه گیر را بر دوش همین دسته ها تحمیل کرد ، در حالی که یک بخش استراتژیک را برای اقتصاد کشور و زندگی روزمره مردم از بین می برد “.